بررسی اثربخشی آموزش مولفه های یادگیری خودگردان مبتنی بر مدل پینتریچ بر میزان یادگیری خود تنظیمی، خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیزهوش شهر کرمانشاه

هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش مولفه های یادگیری خود گردان مبتنی بر مدل پینتریچ بر یادگیری خود تنظیمی، خود کارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیزهوش شهر کرمانشاه است. جامعه آماری در این پژوهش، دانش آموزان تیزهوشی هستند که در سال تحصیلی 90-91 در شهر کرمانشاه به تحصیل اشتغال دارند و تعداد آنها 600 نفرمی باشد. نوع پژوهش نیمه تجربی با توجه به طرح چهار گروهی سالمون وبا استفاده از گروههای تصادفی و گواه با پیش آزمون و پس آزمون است. حجم نمونه 60 نفر به طور تصادفی انتخاب شده است که در هر گروه 15 نفر به صورت تصادفی قرار می گیرد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش دو پرسشنامه ی راهبرد های انگیزشی برای یادگیری (mslq) و مقیاس خود کارآمدی مقابله با مشکلات چسنی است. همچنین به منظور سنجش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از آزمون های معلم ساخته در سه درس ریاضی ، شیمی و ادبیات استفاده شده است. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که : آموزش مولفه های یادگیری خودگردان مبتنی بر مدل پینتریچ بر راهبرد های انگیزشی برای یادگیری ، باور های انگیزشی ،ارزش گزاری درونی واضطراب امتحان دانش آموزان تیز هوش تاثیر مثبت داشته است ؛ ولی بر خودکارآمدی مقابله با مشکلات و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیزهوش تاثیر نداشته است، بنابر این، نتایج فوق بر ضرورت توجه به آموزش مولفه های یادگیری خودتنظیمی،تقویت باور های انگیزشی و ارزش گزاری درونی دانش آموزان تیزهوش تاکید دارد.